Στα χρόνια των μνημονίων, εκτός όλων των άλλων, ήρθαν στην επιφάνεια τα μεγάλα προβλήματα και οι παθογένειες του Συνδικαλιστικού Κινήματος. Η αδυναμία του να οργανώσει στοιχειωδώς την αντίσταση απέναντι στα μνημόνια και τις νεοφιλελεύθερες - αντεργατικές πολιτικές, αλλά κυρίως η βαθειά απαξίωσή του στα μάτια των εργαζομένων.
Στη συνείδηση της μεγάλης πλειοψηφίας, το Συνδικαλιστικό Κίνημα και ο τρόπος με τον οποίο αυτό λειτουργεί, αποτελεί μέρος του προβλήματος και δυστυχώς ο κλάδος μας δεν εξαιρείται από αυτή την κατάσταση. Ταγμένο επί σειρά ετών στη λογική της συνδιαχείρισης, εξαρτώμενο ή και ελεγχόμενο απ’ την εκάστοτε ηγεσία, ανέδειξε ως προτεραιότητα τη δική του συντήρηση και όχι τη σύγκρουση και τον αγώνα κατά των όσων δρομολογούνται στις υπηρεσίες μας. Μεγάλες ανατροπές στον κλάδο μας, όπως το κλείσιμο των ΔΟY, η σύσταση της ΓΓΔΕ και μετέπειτα της ΑΑΔΕ, οι απολύσεις και οι διαθεσιμότητες εργαζομένων, οι ιδιωτικοποιήσεις αντικειμένων, η ‘’αξιολόγηση’’ και τα περιγράμματα, η μισθολογική διαφοροποίηση κλπ, έγιναν με την ανοχή ή και την ανοικτή στήριξη πλειοψηφικών τμημάτων των εκάστοτε συνδικαλιστικών ηγεσιών.
Απέναντι σε αυτό το μοντέλο του κομματικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού, υπήρξαν δυνάμεις που αντιστάθηκαν. Δυνάμεις που συγκρούστηκαν με το συνδικαλιστικό κατεστημένο και κατάφεραν σε αυτό σημαντικά πλήγματα. Η ΑΣΚΙ τα προηγούμενα χρόνια, μέσω της συνέπειας, της αγωνιστικότητας και της συμμετοχής της σε όλες τις κινητοποιήσεις, συσπείρωσε μεγάλα τμήματα του κλάδου. Συσπείρωσε συναδέλφους που αντιλαμβάνονταν την ανάγκη για ανατροπή του συνδικαλιστικού κατεστημένου και σύγκρουσης με τις ασκούμενες μνημονιακές πολιτικές.
Η ΑΣΚΙ κατοχυρώθηκε στη συνείδηση των συναδέλφων ως μια πραγματικά αυτόνομη συνδικαλιστική δύναμη, που συγκρούονταν (χωρίς εκπτώσεις) με τις πολιτικές των μνημονίων και προωθούσε την ανάπτυξη συμμαχιών με τμήματα της κοινωνίας που πλήττονται απ’ τις ίδιες πoλιτικές. Συμμαχίες και πρωτοβουλίες κατά των χαρατσιών και του ΕΝΦΙΑ, κατά των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών, τη φορολογική εξόντωση των πολιτών, τη φοροδιαφυγή και την διαχρονική ασυλία που αυτή τυγχάνει κλπ. Ανέδειξε την ανάγκη ενότητας των εργαζομένων, ανεξαρτήτου ειδικότητας, κλάδου ή εργοδότη (Δημόσιος ή Iδιωτικός τομέας), απέναντι στον κοινό εχθρό που είναι οι πολιτικές που στόχο έχουν τον κατακερματισμό και την κατάργηση δικαιωμάτων.
Συνεχίσαμε, τόσο ως παράταξη, όσο και μέσα απ’ τη συμμετοχή στο Σύλλογό μας, με τη δράση μας και τις προτάσεις που καταθέταμε, να αναδεικνύουμε τα προβλήματα του κλάδου που παρέμεναν άλυτα ή και οξύνονταν, παρά την πολιτική αλλαγή και τις περί του αντιθέτου προεκλογικές δεσμεύσεις. Η παράταξή μας συνέχισε να μιλάει και να καταγγέλλει τα μνημόνια (όχι μόνο τα παλιά, αλλά και τα νέα), να μιλάει για τη σύσταση της ΑΑΔΕ (με την ίδια ένταση που μίλαγε και για το πρόπλασμα αυτής, την ΓΓΔΕ), να μιλάει για την απαξίωση των Κτηματικών Υπηρεσιών και την επιχειρούμενη διάλυση του ΣΔΟΕ (με την ένταση που το έκανε και παλιότερα), για τις χιλιάδες φορολογικές υποθέσεις που οδηγούνταν στην παραγραφή (όπως και έγινε), για την αδιαφάνεια στη διαχείριση του προσωπικού και τις κρίσεις, για το σκάνδαλο ΚΕΡΑΝΗΣ με την ίδια ένταση και επιχειρήματα που το έκανε και στο παρελθόν…
Στο περιθώριο του συνεδρίου της Ομοσπονδίας μας τέθηκε ή για την ακρίβεια κορυφώθηκε, η συζήτηση για τα χαρακτηριστικά της παράταξής μας, τη διασφάλιση της αυτονομία της, τη δυνατότητά της να αποφασίζει χωρίς την ανάγκη έγκρισης κομματικών κέντρων ή παράκεντρων, την αυτονόητη (αλλά όχι πάντα δεδομένη) ανάγκη τα συνδικαλιστικά στελέχη να ιεραρχούν τη συνδικαλιστική τους ιδιότητα πάνω απ’ την όποια (και σε κάθε περίπτωση σεβαστή) κομματική ιδιότητα.
Η διαφοροποίηση στο συνέδριο και η επιλογή διαφορετικού δρόμου από Φίλους και Συντρόφους με τους οποίους πορευτήκαμε χρόνια ήταν μια δύσκολή επιλογή. Δυσκολότερη όμως και σε πλήρη αντίθεση με όσα υπηρετούσε τόσα χρόνια η παράταξή μας, θα ήταν η αποδοχή της μετατροπής της ΑΣΚΙ (με τη συναίνεσή μας) σε ένα κομματικά καθοδηγούμενο συνδικαλιστικό σχήμα, που θα έθετε ιεραρχικά υψηλότερα τις όποιες κομματικές ή κυβερνητικές ανάγκες, απ’ τις συνδικαλιστικές. Σε ένα συνδικαλιστικό σχήμα που αναδεικνύει ως συμμάχους του στον κλάδο μας, τους εκπροσώπους των ΑΝ.ΕΛ. και αυτό όχι στη βάση κάποιας σύμπτωσης απόψεων επί συνδικαλιστικών θεμάτων, αλλά στη βάση και τη λογική των κυβερνητικών εταίρων(!!!) και μετά από συνεννοήσεις σε κομματικά και κυβερνητικά γραφεία.
Αγαπητοί συνάδελφοι
Μας επιβάλουν, ως ιστορική αναγκαιότητα, την κατάργηση κατακτήσεων και δικαιωμάτων. Στοχοποιούν (στο όνομα του… ρεαλισμού) και προσπαθούν συντονισμένα να απαξιώσουν όσους συνεχίζουν να αγωνίζονται και να αμφισβητούν το μονόδρομο των μνημονίων. Το ρεαλισμό τους όμως τον ζήσαμε και τα αποτελέσματά του τα βιώνουμε καθημερινά μέσω της κατάργησης δικαιωμάτων, της φτωχοποίηση μεγάλων στρωμάτων της κοινωνίας, της διαιώνισης των μνημονιών και των πολιτικών τους. Στο ρεαλισμό τους λοιπόν απαντάμε ότι η ιστορία γράφεται από τον κόσμο της εργασίας, στο πεδίο των κοινωνικών συγκρούσεων και του συσχετισμού των δυνάμεων και για τη διαμόρφωση αυτών των συσχετισμών, θα συνεχίσουμε να παλεύουμε.
Με σεβασμό, λοιπόν, στην ιστορία και τους αγώνες του Συνδικαλιστικού Κινήματος, τα μέλη και οι φίλοι της ΑΣΚΙ που στο συνέδριο συνέβαλλαν στη διαμόρφωση του ευρύτερου (σε επίπεδο Ομοσπονδίας) ψηφοδελτίου της ΑΚΕ (Αυτόνομη Κίνησης Εφοριακών), θα συνεχίσουμε να υπηρετούμε και να υπερασπιζόμαστε τις αρχές και τις αξίες με τις οποίες πορευτήκαμε εδώ και χρόνια. Να υπερασπιζόμαστε την αυτονομία στη συνδικαλιστική μας δράση και όχι απλά να την επικαλούμαστε. Θα συνεχίσουμε την πάλη για την οικοδόμηση του μετώπου εκείνων των δυνάμεων (μιας και δεν διεκδικούμε μόνο για εμάς την ειλικρίνεια και την αγωνιστικότητα) που θα υπερασπιστούν με αποφασιστικό τρόπο τα συμφέροντα των εργαζομένων.
Που θα παλέψουν για τη διασφάλιση του Δημόσιου χαρακτήρα των υπηρεσιών μας, την επαναφορά των απωλειών, αλλά και την κατοχύρωση δικαιωμάτων (αμοιβές, θέσεις εργασίας, συνθήκες εργασίας κλπ κλπ) μέσω της διεκδίκησης Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, στα πρότυπα των αντίστοιχων ευρωπαϊκών φορολογικών υπηρεσιών. Που θα συγκρουστούν με αντιδραστικά νεοφιλελεύθερα πειράματα τύπου ΑΑΔΕ, που αφαιρούν από την εκάστοτε εκλεγμένη κυβέρνηση τον έλεγχο των εσόδων της χώρας, άρα και τη δυνατότητα χάραξης οποιασδήποτε φιλολαϊκής πολιτικής, ενώ ως εργαζόμενους μας μετατρέπουν σε κυνηγούς κεφαλών, προωθώντας τον ανταγωνισμό και την ανθρωποφαγία εντός των υπηρεσιών μας.
Γιατί η μορφή οργάνωσης και η δομή στο εσωτερικό του Σωματείου του σήμερα, δε μπορεί παρά να προσδιορίζει και την μορφή οργάνωσης της επόμενης κοινωνίας, που οραματιζόμαστε.
Αθήνα, 1.2.2018
Για να τυπώσετε την ανακοίνωση ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ
