Αυτή είναι η εικόνα της εισόδου της ΙΓ ΔΟY ΑΘΗΝΩΝ μετά την επίθεση με γκαζάκια.
Όσον αφορά το εσωτερικό;
Συνάδελφοι που συνεχίζουν να ασφυκτιούν απ’ την ένταση της δουλειάς, και τις υποθέσεις – εκκρεμότητες οι οποίες συνεχώς αυξάνουν. Συνάδελφοι οι οποίοι αγανακτούν απ’ τη διαρκή απαξίωση που τους επιφυλάσσει η Διοίκηση, αλλά και την απουσία των συνδικαλιστικών οργάνων απ’ του χώρους δουλειάς και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Συνάδελφοι οι οποίοι κινούνται στα… όρια, εδώ και πολύ καιρό.
Συνάδελφοι (μεταξύ των οποίων και όσοι προέρχονται απ’ τη ΔΟY ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ) οι οποίοι ξανά…πακετάρουν, προκειμένου να επιστρέψουν στο Γαλάτσι, μιας και η ενοποιημένη πλέον εφορία, πρόκειται το αμέσως επόμενο διάστημα να επιστρέψει σε κτίριο του Γαλατσίου!!!!.
Δεν είναι αστείο, ούτε υπερβολή…. Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι…
Η ΙΔ Αθηνών μετακόμισε στη ΔΟY Γαλατσίου τον ΜΑΡΤΙΟ του 2020. Πριν ακόμα οι συνάδελφοι τακτοποιηθούν στη νέα υπηρεσία και αδειάσουν τις κούτες με το αρχείο τους, κλήθηκαν (τον ΙΟΥΝΙΟ του 2020) και μέσα σε μια εβδομάδα να ξανά μετακομίσουν (μαζί με τους συναδέλφους της ΔΟY ΓΑΛΑΤΣΊΟΥ) και να μεταφερθούν στην ΙΓ ΑΘΗΝΩΝ, στην περιοχή της Κυψέλης. Μετακόμιση μάλιστα η οποία έγινε εν μέσω πανδημίας και τους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους και τους πολίτες.
Η ιστορία όμως δεν σταματάει εδώ… Οι συνάδελφοι (εργαζόμενοι της ΙΓ πλέον) ενημερώθηκαν πριν λίγες ημέρες ότι πρέπει να πακετάρουν ξανά, μιας και η εφορία πρόκειται να μετακομίσει. Το ότι επιστρέφει στο Γαλάτσι, αρχικά έμοιαζε ως ανέκδοτο, αλλά είναι πραγματικότητα.
Μια πραγματικότητα η οποία αποτυπώνει τον τρόπο με τον οποίο η Διοίκηση της ΑΑΔΕ και η Πολιτική Ηγεσία του ΥΠΟΙΚ συμπεριφέρονται στους εργαζόμενους και τους πολίτες, αλλά και διαχειρίζονται τις υπηρεσίες μας, τις οποίες συστηματικά υπονομεύουν.
Aς μας εξηγήσουν οι Διοικητές και οι Λοχαγοί της Καρ. Σερβίας…
Σε ποιο Στατιστικό (απ’ τα δεκάδες που στέλνουν στις υπηρεσίες) θα πρέπει να συμπληρώσουν οι συνάδελφοι τις χιλιάδες εργατοώρες που απαιτούνται για τα πέρα δώθε των υπηρεσιών. Ποιος θα πληρώσει το κόστος των χαμένων εργατοωρών και ποιος θα απολογηθεί για την ταλαιπωρία των πολιτών; Ποιος θα πληρώσει το κόστος για τη συσσώρευση των υποθέσεων – εκκρεμοτήτων, ως αποτέλεσμα (και) αυτών των διαδικασιών;
