Η 8η του Μάρτη δεν είναι η γιορτή της γυναίκας, δεν είναι μια ημέρα για λουλούδια, σοκολατάκια και συνάξεις γυναικοπαρεών για διασκέδαση. Η 8η του Μάρτη είναι μια εργατική πρωτομαγιά που προηγήθηκε της γνωστής. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι εργάτριες στο τομέα της υφαντουργίας και του ιματισμού κινητοποιήθηκαν στις 8 Μάρτη του 1857 στη Νέα Υόρκη, διαμαρτυρόμενες για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και τους χαμηλούς μισθούς τους. Η αστυνομία επιτέθηκε και διέλυσε βίαια το πλήθος των λευκοντυμένων γυναικών, όμως το εργατικό κίνημα είχε ήδη γεννηθεί.
Κι αν αυτό το γεγονός αμφισβητείται από κάποιους, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί η φρίκη της 25ης Μαρτίου 1911, γεγονός που εντέχνως αποσιωπάται. Πρόκειται για την πυρκαγιά που ξέσπασε στο εργοστάσιο Triangle Shirtwaist στη Νέα Υόρκη, όπου κάηκαν ζωντανές 131 έφηβες εργάτριες, ενώ βρίσκονταν κλειδαμπαρωμένες από τους ιδιοκτήτες του εργοστασίου Max Blanck και Isaak Harri, για να μην «μολυνθούν» από τις εξεγερμένες συνδικαλίστριες που τις ξεσήκωναν.
Η δική τους θυσία κι όλων εκείνων, που από μόνες τους, με αγώνα, αλλάξαν ετών συνειδήσεις, οδήγησε στο να θεσπισθεί με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ το 1977 η 8η Μάρτη ως ημέρα άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία και τους αγώνες του γυναικείου και του εργατικού κινήματος.
Θα θέλαμε να μην υπήρχε η μέρα της γυναίκας. Να είναι δεδομένο, κοινωνικά και φυλετικά αποδεκτό, πως είμαστε ίσοι. Η ισότητα των φύλων προϋποθέτει μια κοινωνία όπου άντρες και γυναίκες μοιράζονται εξίσου αγαθά, υποχρεώσεις και δικαιώματα σε όλους τους τομείς, χωρίς επίπλαστους διαχωρισμούς. Γιατί να υπάρχουν η γυναικεία λογοτεχνία, η γυναικεία επιχειρηματικότητα, η υποχρεωτική ποσόστωση φύλου στα κομματικά και αυτοδιοικητικά ψηφοδέλτια;
Πώς ξεκίνησαν όλα; Οι γυναίκες υστερούσαν σε σωματική ρώμη, ήταν πιο «αδύναμες». Έφτανε αυτό για να υποτιμηθούν; Η ανισοτιμία των δύο φύλων είναι κοινωνικό φαινόμενο που οφείλεται σε ιστορικά και κοινωνικά αίτια λόγω του καταμερισμού των δραστηριοτήτων επιβίωσης, με βάση τις ανάγκες κάθε ιστορικοκοινωνικής περιόδου. Επιπλέον, η μητρότητα φαίνεται να αποτέλεσε εμπόδιο στην μορφωτική, επαγγελματική και προσωπική εξέλιξη των γυναικών. Οι υποχρεώσεις που εκπορεύονται από τη μητρότητα στέκονται συχνά κώλυμα για την πρόσληψη γυναικών στην εργασία ή τη διατήρησή τους σε αυτήν, ενώ οι παροχές μητρότητας είναι φειδωλές.
Επιμέρους παράγοντες, όπως η αντιμετώπιση των γυναικών από τα Μ.Μ.Ε. και, κυρίως, τη διαφήμιση, υποβάθμισαν περαιτέρω το ρόλο των γυναικών. Εμφανιζόμενες ως κινούμενα σκηνικά σε τηλεπαιχνίδια κι εκπομπές, οι γυναίκες συχνά ταυτίζονται με αφελείς νοικοκυρές και μέλλουσες συζύγους, εξαρτημένες από τα αγαθά του καταναλωτισμού.
Έτσι, δημιουργήθηκαν άνισες σχέσεις και εδραιώθηκαν επιζήμια για τις γυναίκες στερεότυπα που αφορούν το φύλο. Τα δε στερεότυπα επικράτησαν εύκολα στις περιπτώσεις που το βιοτικό και μορφωτικό επίπεδο ήταν χαμηλό. Στα φτωχότερα στρώματα, μέχρι σήμερα, οι γυναίκες προσπαθούν να ξεφύγουν από το «κολλώδες πάτωμα», τις βασικές δυσκολίες και τα εμπόδια στην ανάπτυξή τους. Στα δε ανώτερα οικονομικά στρώματα, η μάχη δίνεται για να σπάσουν οι γυναίκες την «οροφή», το υψηλότερο σημείο που μπορούν να φτάσουν. Σαφώς, δεν είναι το ίδιο.
Παρότι έχει σημειωθεί πρόοδος όσον αφορά την ισότητα των φύλων και τη χειραφέτηση των γυναικών, η τρέχουσα πολιτικοοικονομική συγκυρία δημιουργεί εκ νέου διακρίσεις. Τα τελευταία χρόνια, οι συνεχόμενοι εγκλεισμοί έχουν οδηγήσει σε αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας, με θύματα κυρίως τις γυναίκες. Καθημερινά, γυναίκες παρενοχλούνται στο χώρο της εργασίας τους. Trafficking, γυναικοκτονίες, κακοποιήσεις συμπληρώνουν το φυλετικό σκηνικό.
Θα θέλαμε να μην υπήρχε η ημέρα της γυναίκας. Να είχε επιτευχθεί η ουσιαστική ισότητα των φύλων και η καταπολέμηση της έμφυλης βίας. Μέχρι τότε εμείς δεν γιορτάζουμε. Διεκδικούμε χέρι χέρι και δίπλα η μία στον άλλον έναν κόσμο πιο δίκαιο για όλους. Μέχρι την κατάργηση της πιο βαθειάς διάκρισης: της φτώχειας.
6.3.2023
Αυτόνομη Κίνηση Εφοριακών
ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΤΥΠΩΣΕΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ.
