Η Γραμματεία Ισότητας της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. με ευκαιρία την 8η Μάρτη 2012, ημέρα τιμής για τους αγώνες των γυναικών για ίσα δικαιώματα με τους άνδρες καθώς και για ειρήνη και κοινωνική δικαιοσύνη.
Απευθύνουμε θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό προς όλες τις γυναίκες εργαζόμενες, άνεργες, συνταξιούχες που σήμερα υφιστάμεθα τις συνέπειες της μεγαλύτερης κοινωνικής λεηλασίας που έχουμε ζήσει εδώ και πολλές δεκαετίες. Απευθύνουμε χαιρετισμό σε όλες τις γυναίκες που βιώνουμε την ανατροπή δικαιωμάτων που έχουν κατακτηθεί με τους αγώνες παλαιότερων γενεών και τώρα προσπαθούν να μας τα πάρουν πίσω.
Σήμερα, συμπληρώνονται 102 χρόνια από την Παγκόσμια Διάσκεψη Σοσιαλιστριών Γυναικών όπου καθιερώθηκε η 8η του Μάρτη ως ημέρα της γυναίκας και όμως ο φετινός γιορτασμός πρέπει να αποτελέσει μια νέα αρχή για αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη διότι οι γυναίκες σήμερα και συνολικά οι εργαζόμενοι υφιστάμεθα μια πραγματική λεηλασία όπου κατακτήσεις όλου του προηγούμενου αιώνα μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα ανατρέπονται.
Οι αγώνες των γυναικών όλα τα προηγούμενα χρόνια είχαν εξέλιξη και επιτυχίες χωρίς όμως να κατακτηθεί ο πραγματικός στόχος της ισότητας. Η γυναίκα συμμετείχε στην κοινωνική ζωή χωρίς όμως να κατακτήσει μέχρι τώρα τη θέση που της αξίζει.
Τα τελευταία, όμως, χρόνια και ιδιαίτερα μετά την υπογραφή του μνημονίου η γυναίκα ήταν από τα πρώτα θύματα της άγριας καπιταλιστικής κρίσης που βιώνουμε και της αντιλαϊκής πολιτικής που με ευθύνη των Κυβερνήσεων σε συνεργασία με την Τρόικα εφαρμόζονται σε αυτό τον τόπο. Οι σαρωτικές αλλαγές που έγιναν δεν αφήνουν τίποτα όρθιο, μισθοί εκμηδενίζονται, συντάξεις καθίστανται προνοιακά επιδόματα, Συλλογικές Συμβάσεις καταργούνται, κοινωνικό κράτος κατεδαφίζεται.
Η πολιτική της Συγκυβέρνησης διαλύει τα πάντα με καταστροφικά αποτελέσματα για τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού και ιδιαίτερα για τους άνεργους, τις γυναίκες, τους νέους, τους ηλικιωμένους και γενικά τα άτομα που έχουν ανάγκη ειδικής φροντίδας και μέριμνας.
Η ανεργία αυξάνεται με αλματώδεις ρυθμούς ο συνολικός αριθμός των ανέργων φτάνει το 1.200.000 άτομα, το συνολικό ποσοστό ξεπερνά το 21%, όπου οι γυναίκες αποτελούν το μεγαλύτερο κομμάτι 20,9% και οι άνδρες το 13,8% σύμφωνα με τα στοιχεία Οκτωβρίου 2011.
Οι ελαστικές μορφές απασχόλησης τείνουν να γίνουν καθεστώς εις βάρος της μόνιμης και σταθερής εργασίας, η οποία δίνει περισσότερα δικαιώματα στον εργαζόμενο.
Όλες οι προσλήψεις που γίνονται στο Δημόσιο είναι συμβάσεις ολίγων μηνών, στο δε ιδιωτικό τομέα (ιδιαίτερα μετά το μνημόνιο Νο 2 και τους εφαρμοστικούς νόμους) επικρατεί πλέον εργασιακός μεσαίωνας.
Καταργείται ουσιαστικά το εργατικό δίκαιο και δίκαιο αποτελεί πλέον η βούληση του εργοδότη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα απίστευτης αγριότητας είναι οι συνεχείς μειώσεις μισθών και οι ατομικές συμβάσεις που μάλιστα αν δεν γίνουν δεκτές από τον εργαζόμενο μπορεί να απολυθεί χωρίς κανένα δικαίωμα!!!
Τα ασφαλιστικά δικαιώματα υποβαθμίζονται, οι συντάξεις ουσιαστικά εξαερώνονται και ακόμη και η οικογένεια θεωρείται αδίκημα.
Επίσης χαρακτηριστικό παράδειγμα αυθαιρεσίας αποτελεί η απόφαση ότι ο ασφαλισμένος πρέπει να δηλώσει εάν έχει προστατευόμενα μέλη που θα μεταβιβαστεί η σύνταξή του και με βάση αυτό καθορίζεται το ύψος της σύνταξής!!!
Η αναλγησία όμως της Κυβέρνησης και των ασκούμενων πολιτικών φαίνεται από την πλήρη κατάργηση του κοινωνικού κράτους.
Οι συνέπειες αυτής της εξέλιξης αφορούν περισσότερο τις πιο αδύναμες και χαμηλόμισθες κοινωνικές ομάδες, τις οικογένειες αλλά κυρίως τις γυναίκες που συνήθως επιβαρύνονται, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, με τη φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων και των ατόμων που έχουν ανάγκη.
Σήμερα, που η κρίση και τα μέτρα λιτότητας πλήττουν τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, η Κυβέρνηση αντί να ενισχύσει τις κοινωνικές υποδομές, τις διαλύει εντελώς.
Καταργούνται οι Οργανισμοί Εργατικής Κατοικίας και Εργατικής Εστίας και μαζί μ’ αυτούς η δυνατότητα φθηνής κατοικίας για τους εργαζόμενους, οι παιδικοί σταθμοί, τα προγράμματα τουρισμού για εργαζόμενους και ηλικιωμένους.
Ενώ δηλαδή μέχρι τώρα οι παιδικοί σταθμοί δεν κάλυπταν τις ανάγκες των οικογενειών, σήμερα μειώνονται με τάσεις συνολικής κατάργησης, με αποτέλεσμα μία οικογένεια ή να πληρώνει από το πενιχρότατο εισόδημά της για ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς ή ένας από τους δύο γονείς και κυρίως η γυναίκα να διακόπτει την εργασία της για να προσέχει τα παιδιά.
Τα προγράμματα «βοήθεια στο σπίτι» (τα οποία αφορούν τους ηλικιωμένους) και λειτουργούσαν μέχρι τώρα περιορισμένα, μεταφέρονται στο ΙΚΑ για να δίνονται με συμβάσεις σε ιδιωτικές εταιρείες με στόχο την υποβάθμιση των υπηρεσιών, την απόλυση του προσωπικού και όλα αυτά θα έχουν μεγάλες συνέπειες για τους ίδιους τους ηλικιωμένους και την οικογένειά τους αλλά κυρίως για τις γυναίκες!!!
Εφαρμόζονται δηλαδή μέχρι τώρα πολιτικές που όχι μόνον αυξάνουν την ανεργία για όλους και ιδιαίτερα για τις γυναίκες αλλά περιορίζουν και τη δυνατότητα εργασίας ιδιαίτερα στις μητέρες.
Συναδέλφισσες,
Η ζωή που προετοιμάζουν για μας προδιαγράφεται εφιαλτική.
Ανεργία, φτώχεια, αυταρχισμός, ανισότητα.
Θα αντισταθούμε.
Δεν θα τους αφήσουμε να λεηλατήσουν όχι μόνο τη δική μας ζωή, αλλά και τις επόμενες γενεές.
Γνωρίζουμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει ισότητα σε συνθήκες κοινωνικής βαρβαρότητας.
Διεκδικούμε:
Ανατροπή των μνημονίων, των αντεργατικών αντιασφαλιστικών και αντικοινωνικών νόμων που απορρέουν από αυτά και έχουν ισοπεδωτικές συνέπειες για την Ελληνική κοινωνία.
Απαιτούμε μέτρα που:
1. Θα στηρίζουν την εργασία.
2. Θα αντιμετωπίζουν τη μεγάλη ανεργία στις γυναίκες.
3. Θα εξασφαλίζουν την επαγγελματική εξέλιξη, με βάση τα προσόντα που έχει σήμερα η γυναίκα.
4. Θα κατοχυρώνουν και θα διευρύνουν τα ασφαλιστικά της δικαιώματα.
5. Θα αναβαθμίζουν το κοινωνικό κράτος και τις παροχές προς την οικογένεια.
6. Θα προωθούν την αλλαγή των πολιτιστικών προτύπων, ώστε να αναδεικνύουν τη γυναίκα ισότιμη με τον άνδρα σε όλους τους τομείς.
Συγκεκριμένα, προτείνουμε:
•1. Αντιμετώπιση της ανεργίας και ιδιαίτερα της αυξανόμενης ανεργίας των γυναικών, που εξακολουθεί να είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτής των ανδρών.
•2. Ενιαία σχέση εργασίας για όλους τους εργαζόμενους στο Δημόσιο. Όχι στις ελαστικές μορφές απασχόλησης.
•3. Εξασφάλιση ίσων ευκαιριών για εργασία και επαγγελματική εξέλιξη (προαγωγές κλπ) και για τα δύο φύλα.
•4. Αναγνώριση της προσφοράς της γυναίκας στην οικογένεια, όσον αφορά στα ασφαλιστικά της δικαιώματα και ειδικότερα:
• i. Χορήγηση της σύνταξης (αφορά και στους δύο συζύγους) στον επιζώντα σύζυγο Δημ. Υπάλληλο σε περίπτωση θανάτου του/της συζύγου ανεξαρτήτως προϋποθέσεων. Είναι απαράδεκτη οποιαδήποτε περικοπή.
• ii. Χορήγηση της εφάπαξ αποζημίωσης και των μερισμάτων στους κληρονόμους, χωρίς προϋποθέσεις σε περίπτωση θανάτου του Δημ. Υπαλλήλου.
ΑΔΕΙΕΣ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑΣ
•1. Αύξηση της άδειας μητρότητας και δυνατότητα χορήγησής της σε όλες τις εργαζόμενες στο Δημόσιο, ανεξαρτήτως εργασιακής σχέσης.
•2. Αύξηση της άδειας μητρότητας ή επέκταση μειωμένου ωραρίου σε περίπτωση διδύμων.
•3. Επιπλέον μέτρα διευκόλυνσης (άδειες – ωράριο) για γονείς παιδιών με ειδικές ανάγκες.
•4. Λήψη ουσιαστικών μέτρων (άδειες, λήψη στεγαστικών δανείων με καλύτερες προϋποθέσεις) για τη στήριξη μονογονεϊκών οικογενειών.
•5. Χορήγηση άδειας (συγκεκριμένων ημερών), σε περίπτωση ασθένειας παιδιών.
•6. Αύξηση των ημερών άδειας για σχολική παρακολούθηση.
•7. Λήψη ουσιαστικών μέτρων (αύξηση της άδειας και καλύτερη ρύθμιση της), σε περίπτωση υιοθεσίας τέκνου.
•8. Λήψη ειδικών μέτρων στήριξης για την άγαμη μητέρα (τα μέτρα που αναφέρει ο νέος Υπαλληλικός Κώδικας είναι ανεπαρκή και υπολείπονται αυτών του ιδιωτικού τομέα).
•9. Μέτρα διευκόλυνσης για τους γονείς παιδιών εξαρτημένων από ουσίες, που παρακολουθούν πρόγραμμα αποτοξίνωσης, καθώς το πρόβλημα έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και η πολιτεία αρνείται να το αντιμετωπίσει συνολικά.
ΠΑΡΟΧΕΣ
•1. Ανάπτυξη και κατοχύρωση του κράτους πρόνοιας. Ίδρυση βρεφονηπιακών σταθμών (με πλήρη ωράρια, δωρεάν) και χώρων φροντίδας παιδιών και ηλικιωμένων, επέκταση του μέτρου της «Βοήθειας στο Σπίτι» για όλο τον πληθυσμό και ανάλογα με τις σημερινές ανάγκες. Αν δεν υπάρχουν βρεφονηπιακοί σταθμοί, να χορηγείται ειδικό επίδομα για κάλυψη της σχετικής δαπάνης.
•2. Αύξηση της οικογενειακής παροχής η οποία πρέπει να είναι ανάλογη του κόστους ζωής για να αντιμετωπίζονται οι πραγματικές ανάγκες.
•3. Διπλασιασμός της οικογενειακής παροχής σε οικογένειες με παιδιά με αναπηρία.
•4. Επίδομα τοκετού 3.500 ευρώ, τουλάχιστον (το πραγματικό κόστος είναι πολύ μεγαλύτερο), το οποίο πρέπει να αναπροσαρμόζεται με βάση τις εκάστοτε συνθήκες και το κόστος ζωής.
•5. Χορήγηση της οικογενειακής παροχής, σε όλες τις μονογονεϊκές οικογένειες, εφόσον υπάρχουν παιδιά και ανεξάρτητα από την ηλικία τους.
Διεκδικούμε και απαιτούμε:
Εξασφάλιση ίσων ευκαιριών στη γυναίκα για κοινωνική και επαγγελματική εξέλιξη ανάλογη με τις πραγματικές δυνατότητες της.
Οι εργαζόμενες στο Δημόσιο που σήμερα αντιλαμβανόμαστε την επίθεση που υφιστάμεθα σε όλους τους τομείς.
Διακηρύσσουμε
ότι η αντίσταση και ο αγώνας είναι ο μόνος δρόμος και η μόνη επιλογή για:
•§ Την ανατροπή των αντιλαϊκών και αντεργατικών πολιτικών.
•§ Την κατοχύρωση της πραγματικής ισότητας.
Από τη Γραμματεία Ισότητας της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
