ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ.....
Δευτέρα ώρα 07.30. Προσπαθώ να μπώ στην υπό συγχώνευση Δ.Ο.Υ μου για να δουλέψω. Μπροστά στην πόρτα συνωστίζονται γύρω στα 30 άτομα που έχουν ξεκινήσει τον καυγά για το ποιός ήρθε στις 06.00 και ποιός αργότερα. Καλημερίζω και σπρώχνοντας καταφέρνω να φθάσω στην είσοδο. Ανεβαίνω στο γραφείο μου.
Κοντεύει 07.40. Ανοίγω τα 5 computers που μου αντιστοιχούν. Ξέχασα να συστηθώ και ν' αναφέρω ότι είμαι προϊσταμένη στο τμήμα εσόδων, που παλιά είχε 4 υπάλληλους και 1 προϊστάμενο. Οι υπάλληλοι σιγά-σιγά εξαφανίστηκαν και έμεινε ο προϊστάμενος και τα computers, που πρέπει ν' ανοίξουν για να εξυπηρετήσουν τους φορολογούμενους που περιμένουν στωικά στην σειρά τους. Βάζω να βράσει το νερό για τον καφέ μου. Στο μεταξύ έχω απαντήσει δύο φορές στο τηλέφωνο σε φορολογούμενους που δεν μπορούν να μας επισκεφθούν σήμερα και ρωτούν αν όταν έρθουν θα μας βρουν ή θα έχουμε συγχωνευθεί με την ΔΟΥ υποδοχής.
07.50 παραλαμβάνω και πιστώνω γραμμάτια συμψηφισμού. Κάθε φορά παρακαλάω να προλάβω πριν μπουν οι φορολογούμενοι για συναλλαγή και αρχίσουν να γκρινιάζουν που δεν είναι κανείς στην θέση του.
Στις 08.00 ακριβώς ανοίγει η πόρτα για το κοινό. Φεύγω απ' το μικρό γραφείο μου και πάω απέναντι στα έσοδα να ξεκινήσω να εκδίδω διπλότυπα, ενημερότητες, να στήνω ρυθμίσεις, να απαντώ στο τηλέφωνο να εκδίδω γραμμάτια συμψηφισμού, να κάνω επιστροφές και να τσακώνομαι με τους φορολογούμενους γιατί δεν υπάρχουν υπάλληλοι να τους εξυπηρετήσουν και στέκονται τόση ώρα στην ουρά.Λες και δεν βλέπουν ότι έχει μείνει ένας υπάλληλος σε κάθε τμήμα.
Στις 14.30, ώρα που σταματά η προσέλευση του κοινού, έρχεται η συνάδελφος από το πρωτόκολλο και μου φέρνει την αλληλογραφία. Η ταμίας είναι έτοιμη να ξεκινήσει το κλείσιμο. Βάζουμε στοίχημα για το πόσα διπλότυπα κόπηκαν σήμερα. "Υπολογίζω γύρω στα 500" μου λέει. Πάλι κέρδισε. Είναι 485. Μου κάνει εντύπωση. Ήταν μια συνηθισμένη μέρα.
Αρχίζω 14.50 να βάζω τα διπλότυπα στην σειρά για το αρχείο. 15.15 ξεκινάω το κλείσιμο της λογιστικής. Το TAXIS μου έχει στείλει διάφορα μηνύματα για δουλειές που πρέπει να διεκπεραιώσω. Να παραλάβω Χ.Κ και ΑΦΕΚ, να τακτοποιήσω λογιστικά τις εισπράξεις του φόρου που εισπράχθηκε μέσω τραπέζης.
15.45 ενώ κάνω τις εκτυπώσεις της λογιστικής προσπαθώ να αρχειοθετήσω τα γραμμάτια που εκδόθηκαν σήμερα, (τα οποία τώρα τελευταία δεν μπορούν να αρχειοθετηθούν αν δεν τα διακορεύσω εγώ) Η ταμίας ποτέ δεν βάζει στοίχημα για τα γραμμάτια, υποψιάζομαι γιατί πάντα κερδίζω εγώ. Μέσος όρος ημέρας 60.
Ώρα 16.00 και ακόμα ασχολούμαι με το αρχείο των διπλοτύπων, των γραμματίων και των ενημεροτήτων. 16.15 προσπαθώ να δω την αλληλογραφία που ήρθε. Χ.Κ που περιμένουν να βεβαιωθούν, εντολές μη έκδοσης ενημερότητας, διαγραφές και επιστροφές που πρέπει να γίνουν, απαντήσεις σε αιτήσεις ρυθμίσεων, εγκύκλιοι του Υπουργείου που μου ζητούν σε μια ορισμένη ημερομηνία να καταγράψω ό,τι υπάρχει στο αρχείο μου για καταστροφή, να κάνω παραγραφή ΑΦΕΚ και γραμματίων τρίτων, να κάνω καταγραφή αρχείου που θα παραδώσω.
16.50 ανεβαίνω να στείλω το fax για την παραγγελία των διπλοτύπων και των γραμματίων δεν προλαβαίνω να παραγγέλνω.( Δεν ξέρω αν είναι η ιδέα μου αλλά από τότε που οι φορολογούμενοι έμαθαν ότι θα κλείσει η ΔΟΥ έρχονται κάθε μέρα και περισσότεροι).
Ώρα 17.00 κι ενώ ετοιμάζομαι να φύγω θυμάμαι ότι πρέπει να εκτυπώσω τις εκπτώσεις της ημέρας, δεν θα προλάβω αύριο το πρωί. Στις 17.30 είμαι πια έτοιμη να φύγω.
Άλλη μια μέρα πέρασε ίδια με τόσες άλλες έδώ και δύο μήνες που άρχισαν να φεύγουν οι συνάδελφοι σιγά σιγά με μεταθέσεις.
Ξέχασα να πω ότι η ΔΟΥ μου κλείνει γιατί τα μηνιαία της έξοδά είναι 6.500 ευρώ, μέσα σε αυτά και το επίδομα θέσης μου 250 ευρώ μεικτά.
Για τα έσοδά της δεν μιλά κανείς. Για το ότι εξυπηρετεί ένα νησί περίπου 50.000 κατοίκων τον χειμώνα και 150.000 το καλοκαίρι (κυρίως ηλικιωμένους), για το ότι έχει μεγάλες επιχειρήσεις όπως είναι οι Κ/Ξ των φέρυ μποουτς, ναυπηγεία και άλλες επιχειρήσεις δεν απασχολεί το απρόσωπο κράτος.
Γιατί για το κράτος σημασία έχουν οι αριθμοί όχι οι άνθρωποι.
Για εμάς όμως σημασία έχει ο άνθρωπος γι αυτό και προσπαθούμε όλοι οι συνάδελφοι σε όλα τα τμήματα να είμαστε κοντά στον φορολογούμενο μέχρι την τελευταία ημέρα.
